OZS - Kartografia - historia kolekcji
Zbiory kartograficzne Biblioteki Głównej Akademii Górniczo-Hutniczej są gromadzone od początku jej powstania tj. od roku 1921. Podstawową część zbiorów stanowią mapy jedno i wieloarkuszowe oraz atlasy geograficzne i tematyczne.
Mapy topograficzne i geologiczne w małych skalach (gł. 1:50 000) oraz wiele atlasów tematycznych zostało przejętych ze Składnicy Map Tajnych w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia, kiedy nastapiło ich odtajnienie.
Biblioteka gromadzi także nowe edycje map wieloarkuszowych topograficznych i tematycznych wydawanych przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii w Warszawie, Służbę Topograficzną Wojska Polskiego, Państwowy Instytut Geologiczny, Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej.
Najstarszym atlasem Polski, jaki znajduje się w zbiorach jest Wielki atlas geograficzny ze skorowidzem nazw i tekstem objaśniającym pod red. Wacława Nałkowskiego i Andrzeja Świętochowskiego wydany w Warszawie w 1897 roku.
Najstarsze mapy z terenów Polski znajdujące się w zbiorach Biblioteki to arkusze pochodzące z Atlasu Geologicznego Galicyi Monasterzyska, Tyśmienica-Tłumacz, Jagielnica-Czernelica i Zaleszczyki wydane w Krakowie w 1887 roku oraz Geologiczna mapa poglądowa Morawsko-Szląsko-Polskiego zagłębia węglowego zest. przez Franciszka Bartoneca w 1894 roku.